คำควบกล้ำหรืออักษรควบ คือ พยัญชนะต้นสองตัวเขียนเรียงกัน ใช้สระเดียวกัน โดยอ่านออกเสียงควบเป็นพยางค์เดียว พร้อมกับผันเสียงวรรณยุกต์ตามพยัญชนะตัวหน้า แบ่งได้เป็น 2 ประเภท ได้แก่
1 คำควบกล้ำแท้ เป็นคำที่มีพยัญชนะ ๒ ตัว ร่วมสระเดียวกัน และออกเสียง พยัญชนะพร้อมกันทั้ง ๒ ตัว ได้แก่ พยัญชนะ ร ล ว ควบกับพยัญชนะตัวหน้า ตัวอย่าง ว ควบ เช่น กว : กว่า กวาง กวาด ไกว ขว : 1 อักษรควบแท้ คือ ค้าที่มีพยัญชนะต้น 2 ตัว ควบกล้าอยู่ในสระตัว เดียวกัน เวลาอ่านจะออกเสียงพยัญชนะทัง 2 ตัวพร้อม ๆ กันเสียงพยัญชนะควบ กล้าแท้ในภาษาไทยจะอยู่ได้ในต้าแหน่งต้นพยางค์เท่านัน และ
ดาฟาเบท อักษรควบ หรือ คำควบกล้ำ คือ คำที่ออกเสียงครั้งละหนึ่งพยางค์ แต่อ่านออกเสียงเหมือนสองพยางค์ คำควบกล้ำจะมีสองชนิด คือ 1 คำควบแท้ คือคำที่มีอักษร ร ล ว อยู่กลางคำ และอ่านพร้อม ๆ กับอักษรนำ ก เอารวมเข้าเป็นอันเดียวกันหรือเข้าคู่กัน เช่น ควบเชือก ควบด้าย สอบควบ กินยาควบกัน ก อาการที่วิ่งเต็มที่จนดูเหมือนเท้าหรือล้อไม่ติดดิน ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน
